قسمت هفدهم: ظالمانه

 ضمن عرض تسلیت بمناسبت  شهادت  ششمین اختر تابناک امامت و ولایت، عرض سلام ،ادب و احترام دارم  خدمت همه ی عزیزانی که وبلاگم رو دنبال میکنند

قبل از اینکه به لیلیان اون حرف رو زده باشه  و قبل از  شروع نامهربونیا، یه مطلبی رو تو قسمت توصیف نامه های پروفایلش نوشته بود که از خوندن اون مطلب یخ کردم و ازش توضیح خواستم و گله کردم که این مطلب چیه نوشتی ؟

 جواب درستی نداد و بعد از چند روزی دیدم که پاکش کرده

همیشه بهم میگفت :تنها مردی که تو زندگیم دیدم تو بودی .و هر وقت مطلبی تو وبلاگش مینوشت و از نامردیا میگفت همیشه قبلش این مطلبو مینوشت :مرداش به خودشون نگیرن

و اما مطلبی که نوشته بود

یکی را میخواهم ،که مرا بخواهد و او را نخواهم

که دل ببندد و دلش را له کنم

که اصرار کند بمانم،و دل بکنم و  بروم

که امیدش باشم و نا امیدش کنم

که غرورش را برایم بشکند و دلش را برای هیچ بشکنم

که بماند با گذشته اش با من ،و بروم به آینده بی او

سر خورده شود

نابود شود

کسی را میخواهم که شکستنش را ببینم و دم نزنم

دوست دارم تجربه کنم

آنکسی که برایم مهم بود و برایش بی اهمیت بودم

وقتی نوشته های مرا می خواند

چه حسی داشت

  ظالمانه !!!! خیلی هم ظالمانه !!!! پیش خودم فکر کردم شاید  منظوری از این حرفاش نداره و چون قبلا ،دلش بدجوری شکسته  این مطلب رو نوشته  تا یه جورایی ابراز کنه  که چه  ضربه ی بدی ،خورده

تو دیدار ماقبل آخرمون که بعد از اون به لیلیان گفته بود میخوام ولش کنم ،بهم گفت: شاید تو  باید انتقام همه رو پس بدی !!!!!وقتی این حرفو بهم زد بغض کردم .

و نتونستم حرفی بهش بزنم فقط اشک تو چشام حلقه زد و بعد بهش گفتم داری شوخی میکنی تو اینکارو در حقم نمیکنی

 بهم گفته بود که ،من نامرد نیستم و هیچوقت در حقت نامردی نمیکنم

هیچوقت فکرشم نمیکردم که منظوری از این حرفش و مطلبی که تو پروفایلش نوشته داشته باشه .فکر میکردم داره سر به سرم میزاره

تو روزایی که باهام نامهربونی میکرد میرفتم دفترم رو بر میداشتم و عاشقانه ها رو مرور میکردم  و دلم خوش بود، به عاشقانه ها